Je hoeft niets te kunnen of te doen. Zittend in een groep komt iemand met een vraag. Voor de personen of thema’s die bij die vraag belangrijk zijn, zetten we mensen uit de groep in de ruimte neer: ze worden als het ware ‘opgesteld’. Het wonderlijke is, dat deze ‘representanten’ spontaan over informatie beschikken uit het systeem dat zij representeren, hoewel zij die informatie niet kennen.
Ze spelen geen rol, vullen niets in. De representanten ervaren vaak uitgesproken gevoelens en emoties. Ze vertellen niet hoe het volgens hen is, ze voelen en weten als vanzelf wat gezegd wil worden.
Het zien van de opstelling vertelt ons van alles over de vraag die is ingebracht. We nemen waar wat de situatie is; waar stroomt het, waar stokt het?
Ik neem je mee op onderzoek: wat voor mogelijkheden zijn er als antwoord op de vraag die het uitgangspunt was? Door steeds waar te nemen en te benoemen wat er gebeurt, krijgen we helderheid over de dynamiek die speelt. Dat inzicht, of het erkennen van de dynamiek, is vaak al voldoende om een nieuwe energie in gang te zetten.
[scroll naar onder om verder te lezen]